لارنگوسکوپ مکینتاش لامپی:

لارنگوسکوپ سه تیغه بزرگسال پاکستانی دارای یک کیف نگهدارنده میباشد. جنس این لارنگسکوپ استیل ضد زنگ میباشد.

از دو کلمه LARYNGO به معنی حنجره و SCOPE به معنی نمایش تشکیل شده است.

از این وسیله برای معاینه حلق و حنجره و تار های صوتی بین آنها استفاده میکنند.

این وسیله عموما دارای سه یا چهار تیغه می باشد که در سایز های مختلف دسته بندی میشود.

نمونه هایی که برای اطفال طراحی شده اند دارای تیغه های بسیار ظریف تر است که عموما یکی از آنها صاف و دو عدد دیگر به صورت کرو (دارای انحنا) می باشد.

بر روی تیغه ی لارنگوسکوپ مکینتاش لامپی طراحی شده است که پس از جا گذاری تیغه بر روی دسته، لامپ روشن میشود.

لارنگوسکوپ فایبر اپتیک نوعی از این وسیله است که لامپ آن در داخل دسته (هندل) قرار میگیرد و پس از اتصال تیغه ایجاد روشنایی میکند.

از دیگر موارد استفاده این وسیله میتوان به لوله گذاری در داخل گلو اشاره کرد.

مزیت این وسیله این است که نور و تمرکز بیشتر را دارا می باشد و علاوه بر این قابل اتوکلاو نیز هست.

مشخصات لارنگسکوپ پاکستانی:

• دارای سه تیغه در سه سایز

• دارای کیف نگهدارنده

لارنگوسکوپ مکینتاش و میلر

مدیریت صحیح راه هوایی با لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه ضروری است .

لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه می تواند باعث درد و پاسخ شدید سمپاتوآدرنال شود که می تواند منجر به افزایش غلظت کاتکول آمین ها، فشار خون، ضربان قلب، فشار داخل جمجمه و فشار داخل چشمی و همچنین اختلال در ریتم قلب شود. این تغییرات معمولاً در عرض چند ثانیه ظاهر می شوند، در حالی که تاکی کاردی سینوسی در عرض دو دقیقه به اوج خود می رسد و پنج دقیقه طول می کشد.

این تغییرات ممکن است در افراد جوان بدون بیماری زمینه ای به خوبی تحمل شود، اما می تواند در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی عروقی، فشار خون بالا، فشار داخل جمجمه بالا و بیماری های عروق مغزی عوارض جدی ایجاد کند.

علاوه بر این، به دلیل افزایش نیاز به اکسیژن، می توانند منجر به ایسکمی میوکارد، انفارکتوس میوکارد، آریتمی قلبی، سکته مغزی و افزایش عوارض و مرگ و میر شوند.

لارنگوسکوپ وسیله ای برای مشاهده حنجره، تارهای صوتی و مجرای بین آنهاست که انواع مختلفی دارد.

طراحی تیغه لارنگوسکوپ اشکال مختلفی دارد و دو تیغه پرکاربرد تیغه های مکینتاش و میلر هستند که به ترتیب خمیده و مستقیم هستند.

کار با تیغه مکینتاش راحت تر است، در حالی که تیغه میلر دید بهتری از تارهای صوتی ایجاد می کند.

استفاده از هر یک از این تیغه ها به عادت و تجربه متخصصان بیهوشی بستگی دارد.

در لارنگوسکوپی با تیغه مکینتاش، تیغه وارد دریچه می‌شود و رباط هیواپی‌گلوت بدون تأثیر بر اپی گلوت بالا می‌رود، در حالی که زبان به سمت چپ کشیده می‌شود و سپس تحت فشار قوی به سمت بالا قرار می‌گیرد.

با این حال، تیغه لارنگوسکوپ میلر صاف است و اپی گلوت در حین لارنگوسکوپی بلند می شود.

در بیشتر موارد، زمانی که نمی توان از لارنگوسکوپ مکینتاش استفاده کرد، از لارنگوسکوپ میلر استفاده می شود زیرا به نیروی کمتر و کشش کمتر گردن نیاز دارد.

بنابراین، این مطالعه به منظور مقایسه دو تیغه مکینتاش و میلر برای لارنگوسکوپی در کودکان کمتر از ۴ سال طراحی شد.